Όλα ξεκίνησαν από τον φόβο των γονέων, που όταν τα παιδιά τους μασούσαν τσίχλα, οι αστικοί μύθοι οργίαζαν. «Μην την καταπιείς, γιατί θα κολλήσει στο στομάχι σου και στο έντερό σου!», «Πρόσεχε, γιατί δεν χωνεύεται και θα μείνει 7 χρόνια στην κοιλιά σου!», ήταν λίγες από τις ατάκες που έδιναν και έπαιρναν. Κατά πόσο έχουν βάση όμως αυτοί οι φόβοι;
Αν και το στομάχι σας δεν μπορεί να διασπάσει ένα κομμάτι τσίχλας με τον ίδιο τρόπο που διασπά τα άλλα τρόφιμα, το πεπτικό σας σύστημα όμως μπορεί να το μετακινήσει κατά μήκος της εντερικής δραστηριότητας. Πιο απλά, να το αποβάλλει από το έντερο μέσω των κοπράνων. Η κατάποση μιας μεγάλης μάζας ή πολλών μικρών κομματιών σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να εμποδίσει την πεπτική οδό, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις.
Τα μικρά παιδιά είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν, επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η τσίχλα μασιέται και δεν καταπίνεται. Εκτός όμως από τα σενάρια υπερβολικής κατανάλωσης, η περιστασιακή κατάποσή της είναι ένα αβλαβές φαινόμενο.
Πρέπει τα μικρά παιδιά να μασούν τσίχλα;
Τα παιδιά δεν πρέπει να μασούν τσίχλα, μέχρι να κατανοήσουν πλήρως τη σημασία της μη κατάποσης. Μετά την ηλικία των 5 ετών, τα περισσότερα μπορούν να καταλάβουν ότι η τσίχλα είναι κάτι διαφορετικό και δεν πρέπει να την καταπίνουν. Επίσης, θα πρέπει να προτιμούνται αυτές που γράφουν στη σύστασή τους ότι δεν περιέχουν ζάχαρη, για την αποφυγή συχνών επισκέψεων στον οδοντίατρο και να μην επιλέγονται αυτές που είναι πικάντικες και καυτερές διότι μπορεί να ερεθίσουν τη στοματική κοιλότητα. Τέλος, ένας καλός κανόνας για μικρούς και μεγάλους είναι η κατανάλωση τσίχλας να μην υπερβαίνει τα 2 τεμάχια ημερησίως.
